Zita

Liefste Zita,

We moeten je nu al een week missen. Helaas ging het niet meer voor jou. Het is wel een troost dat je nu geen pijn meer hebt.

Je staat ons niet meer op te wachten als we thuiskomen, we missen je grappige kreetjes als je honger had, wie moet nu de yoghurt aflikken na het ontbijt, we missen je gekke kuren.

We willen zo graag nog zoeken waar je verstopt ligt onder de lakens, de warmte op onze schoot voelen. Je lag zo graag te genieten in het zonnetje of in de winter voor de haard.
Je hebt een grote leegte achtergelaten. We missen je zo erg en het doet zoveel pijn. Hopelijk denk je daarboven ook nog veel aan ons, liefste schatje, en geef een dikke knuffel aan Missje.