Ode aan mijn vriend ❤
It’s oh so quiet
It’s oh so still …
Paco loopt in de tuin en verstaat er niets van.
Er wordt niet naar mij geblaft? Want wat kon hij boos zijn op Paco. Samen opgegroeid, gespeeld, vrienden, tot ze allebei hetzelfde vrouwtje wilden …
De liefde e …
Roxy en Ziva snuffelen aan de ren, Tia en Rocco passeren en kijken waar is hij toch onze beer?
Wie gaat er nu nog mee zingen als de kerkklokken luiden? Wie gaat er nu stilletjes janken als we in de zomer ijsje eten? Wie gaat er nu zitten kwijlen als ’t baasje een leffe drinkt, smekend om een slokje 😉? Om dan een gigantische boer te laten da we gieren van het lachen.
Wie gaat er nu huppelen in de sneeuw om dan op zijn rug verder te glijden?
NIEMAND want er was er maar enen gelijk gij.
Onze Vasco beer ❤
Die ook kon grommen als geen ander want je was een brombeer, mensen die je niet kenden omschreven je dan ook als gevaarlijk tja zalig zijn de simpelen van geest natuurlijk.
Gaf je kopjes in de zin van streel mij lagen we bijna omver, gaf je pootjes waren we gezegend 😉
Je kende uw vrienden als geen ander. Hoorde je de stem van mijn broer Kristof zat je al te huppelen in uw ren. De kinderen zag je graag vooral met Julie had je een speciale band. Ze kwam je elke dag knuffelen en kammen. Ik was ook net zwanger van haar toen je bij ons kwam en je lag dan in mijn armen toen ik misselijk was
De tuin is precies leeg zonder jou, niemand die nog boos is op de kippen of de katten van de buren.
Je was een waakhond eerste klasse ❤
en de beste en trouwe vriend van uw baasje David ♥️
It’s oh so quiet
It’s oh so still
#VoorAltijdInOnsHart
#Vasco