Sita

Je had pijn maar toch
hield ik me vast aan de hoop
dat je nog zou beter worden
Tot het onheil niet aflatend
als een donkere bui
Voor de heldere hemel kroop
Het werd zo duister als de nacht
Mijn kleine schat, je rust nu zacht
De herinnering aan de mooie dagen
Kunnen mijn verdriet niet vervagen
Ook al kregen we nog wat tijd
Niemand is ooit klaar voor zo’n afscheid
Zonder jou zijn het moeilijke tijden
Maar ik weet het, waar je nu woont
Bestaat geen lijden