“Pixie-poes, ruim 14 jaar gaf je mij onvoorwaardelijke liefde.
We hebben lief en leed gedeeld. Je laat nu een onvoorstelbare leegte achter. Een leegte in huis, een leegte in ons bed en een eeuwige leegte in ons hart.
Ik kan het bijna niet geloven dat ik mijn neus niet meer in je vacht kan steken, dat ik je zachte lijfje nooit meer zal voelen, dat ik dat zalig ronkend geluidje nooit meer zal horen.
Maar laat ons vasthouden aan al die mooie momenten samen. Ik zal mee eeuwig blijven herinneren hoe speciaal je wel was. Hoe lief je kon zijn en hoe je kon aanvoelen wanneer ik een knuffel nodig had.
Ik zal altijd terugdenken aan hoe graag je Kira de hond hebt gezien en hoe je ook jouw speeltjes telkens kwam terugbrengen nadat we ze weggooiden. Jij blijft mijn wolliebollie, mijn mokske, mijn scheetje, mijn zoetje, mijn allerliefste Pixke. Rust zacht daar bij Kira.”