Mijn allerliefste Jane,
Mijn Jane’tje Poes, mijn Protje Poes, mijn muisje, maar bij iedereen eigenlijk gekend als ‘Mevrouwtje Poes’….
Oooh wat was het liefde op het eerste gezicht toen ik je ging halen in 2013. Velen zeggen dat je in een gouden mandje kwam vergeleken met waar je was geboren. Ik hoop dat je dat ook zo ervaren hebt, mijn muisje. Mijn rots in de branding, mijn trouwe metgezel van wie ik oneindig veel liefde heb gekregen. Thuiskomen was altijd fijn omdat jij er was. We hadden onze eigen manier van praten met elkaar. Ik begreep jou en jij begreep mij. We hadden onze ritueeltjes en die ga ik ontzettend hard missen. Ik had je zo graag nog minstens 10 jaar bij me gehad, maar het leven loopt niet zoals we ‘t graag willen helaas…
Je werd ziek en je deed zo je best maar je was niet meer mijn speelse, altijd uit op koekjes en naar vogeltjes kwetterende poezel… Ik moest je laten gaan. Het moeilijkste wat ik ooit deed.
Weet dat je altijd een bijzonder plekje in mijn hart zult hebben. Het ga je goed waar je nu ook bent, geef gerust een teken nu en dan. Ooit zien we elkaar terug en dan blijven we altijd samen!
Jouw mama’tje ❤️
Hartelijk dank voor uw boodschap.