Na een tijd van bezinning en verdriet Darwin in gedachten.
Afkomstig uit een warm nest setterpups werd een flink kereltje gekozen, met de letter ‘D’ dit jaar hebben we hem met fierheid ‘DARWIN’ genoemd. Deze kleine rakker groeide snel uit tot een flinke karaktervolle hond met zijdezacht haar. Hij was steeds vrolijk en blij, zeker als hij werd verzorgd en wist dat hij dan mocht meerijden om samen met zijn kameraad Djimmer te kunnen wandelen met zijn baasje(s). Na het verlies van Djimmer, een goed jaar geleden, kwam hij nog meer om aandacht vragen. Vele jaren vloog hij de trap op om zijn baasje te komen wakker maken met likjes en bleef dan bij mij liggen, iets wat de laatste jaren niet meer kon, duidelijk eerste tekenen van problemen met zijn mobiliteit. Ook stelden we vast dat hij niet meer hoorde maar zijn reuk was des te beter, maar ondanks zijn ouderdom was hij heel alert en gaf nog steeds een goede indruk. Het was dan ook erg, later, te moeten vast stellen dat hij steeds meer moeite had bij het stappen door zijn probleem met de gewrichten, een onomkeerbaar proces. Zijn gedrag was stilaan aan het veranderen, werd veel stiller, sliep veel en gebrek aan eetlust waren tekenen dat er duidelijk iets mis was. Na bezoek aan de dierenarts kwam nadien het verschrikkelijke moment te moeten vernemen dat je hond ernstig ziek is en niet lang meer te leven heeft. Dit komt zeer hard aan, zo plots, vooral omdat hij voordien nooit ziek is geweest. Ondanks de goede zorgen van onze dierenartsen, drs. Inge en Silke, konden zij niets meer voor hem doen. Triestig om zelf vast te stellen dat hij verder verzwakte en niet meer functioneerde als voordien. Zijn laatste geliefkoosde verblijf was buiten vertoeven aan de vijver voor verkoeling en zijn dorst te lessen of in huis dicht bij zijn baasjes. Dag na dag ging hij een beetje verder achteruit en werd het voor hem en voor ons steeds moeilijker. Met de krop in de keel moet je dan de verschrikkelijke beslissing nemen hem zacht te laten inslapen, de beste oplossing voor hem, het verdriet voor ons. Voorgoed ben je hem kwijt, alleen de herinneringen blijven. Afscheid nemen van je dierbare vriend is dan ook zwaar. Bijna 14 jaar heeft hij ons vriendschap, liefde, trouw en gezelschap gegeven.
Vaarwel, liefste schattebout, we zullen je ongelooflijk erg missen en voor altijd een plaatsje in ons hart bewaren.
Bedankt Somnia voor de serene dienst.
Je baasje en bazinnetje.