Lieve Chico,
° 20-10-2001 – +04-05-2017
Weet je nog….als pupje van 6 weken klampte je je met je kleine klauwtjes aan me vast alsof je zeggen wou “neem me mee, ik laat je nooit meer los”. Het was liefde op het eerste zicht. Op je 7 weken kwam je bij ons wonen. Je voelde je heel gelukkig in je nieuwe nestje en was meteen het zonnetje in huis.
15,5 jaar mochten we samen leuke momenten beleven. We waren onafscheidelijk. Snuffelen en lopen in het bos (“gaan we naar ’t bos” klonk magisch in je kleine oortjes), onze vele fietstochtjes en voetballen kon je als de beste. Je was overal graag bij. Vandaar de talloze vreugdevolle rondedansjes bij het nemen van je leiband.
Bedankt lieve schat voor de miljoenen likjes, kusjes en je kwispelend staartje bij iedere thuiskomst. Je enthousiasme en grote liefde kenden geen grenzen.
Je was altijd een sterk ventje maar toen je 2 weken geleden ernstig ziek werd, stortte onze wereld in. Ondanks dat we het goed bedoelden en je absoluut beter wilden maken, is het ons niet gelukt. Je lichaampje was moe gestreden. Diep vanbinnen wisten we dat we je moesten laten gaan. We wilden niet dat je nog verder zou lijden en hebben de hartverscheurendste beslissing van ons leven moeten nemen.
Het afscheid valt ons dan ook enorm zwaar en pijnlijk. We missen je mijne jongen. Het is hier leeg zonder jou. Maar weet dat we je nooit zullen vergeten. Daarom heb jij ons teveel moois geschonken. We dragen je overal mee in ons hart en in onze gedachten. We zullen je steeds herinneren als een moedig en lief hondje die zijn baasjes steeds met veel liefde omringde en als er iets of iemand bij hen in de buurt kwam hen sterk verdedigde.
Bedankt aan de mensen van Somnia voor de mooie, ingetogen manier waarop we van jou afscheid konden nemen. Mooi gedaan zodat je met ons terug mee naar je vertrouwde plekje kon.
Rust nu maar mijn allerdikste vriend.
Dikke knuffel schat.
Je baasjes. xxx xxx