Hey Billyboy, mijne jongen,
Je kwam in mijn leven toen je drie was. Jouw baasje was overleden…mijne Pinkie was overleden….In het begin was het niet zo gemakkelijk. Ik zat met een schuldgevoel maar toen ik jou in de ogen keek was ik verloren. Liefde op het eerste gezicht. We waren onafscheidelijk. Jij was mijn vriend, toeverlaat, zielsverwant….gewoonweg mijn leven. Telkens ik het huis verliet deed het pijn jou achter te laten ook al was het soms maar voor een uur. Thuiskomen was altijd een plezier….jij stond me steeds op te wachten en was dolblij. ‘S avonds samen in de zetel…jij op mijn schoot met een fleeceken…samen aperitieven met wat chips. Kookte ik voor mij dan evengoed voor U, at ik een boterham dan deelde ik met U…de papa mocht het niet altijd weten….alle dagen ons wandelingske, wat zal ik U missen. Ik weet niet wat te doen zonder jou maar diep in mijn hart zit je ingebeiteld….voor altijd. Rust zacht lieve jongen….mijn hart is gebroken en het gemis draag ik mee tot het einde van mijn leven. Ooit zien we elkaar hopelijk terug en wacht jij mij al kwispelend op…zoals ik je ken. Bedankt voor de mooie jaren…FOREVER IN MY HEART ❤️ Love you….mama.
Hartelijk dank voor uw boodschap.