Balou, beer, mijn dikke vriend,…
Hoe ik hieraan moet beginnen weet ik niet, zal ik het ooit weten…?
Een BERNER SENNENHOND, en wat voor één!
We hebben samen veel doorstaan, altijd hadden we troost aan elkaar, elke keer stond ik er voor jou en jij voor mij.
Om een begin te maken, de dag dat ik voor de eerste keer ging kijken naar jou was je nog samen met jouw broertjes en zusjes, er was twijfel, er was een keuze, maar uiteindelijk heb ik toch voor jou gekozen, met je uniek witte streep die stopte aan je neus i.p.v. verder zoals de meeste andere berners.
Nooit heb ik spijt van jou gehad, en jouw verlies valt dan ook ongelofelijk zwaar, de leegte die je nalaat bij me, is onbeschrijfelijk, doch probeer ik het even.
Je had je eigen karakter, zorgzaam, liefdevol, bezorgd, waakzaam, energiek, oplettend ….
Een prachtig dier, uiterlijk als innerlijk.
Ondanks je er prachtig uit zag, heb ik het vooral moeilijk met het gemis van de band die we hadden ,
We voelden elkaar aan, als een echte vriend, je gedrag, je knuffels, een poot op mijn rug als je zag dat het minder ging, een high five als het goed zat, en ik heb er veel gekregen.
Jouw tuin was je heiligdom, en is niet meer hetzelfde zonder je.
Je sliep graag binnen bij ons, maar als de sneeuw tevoorschijn kwam kon je niet rap genoeg buiten zijn, ik was trots om zo’n hond te hebben.
Bij het gras af doen was je er liever niet bij, wat had je een probleem met de motoren van grasmachines, brommers, moto’s. Maar ik had er begrip voor.
Voor een foto stond je ook altijd te springen, een wandeling, even weg met de auto…
Een fantastisch leven had je, had ik, hadden wij, had ons gezin…
We zien er allemaal op onze eigen manier vanaf, ikzelf als jouw baasje, al noem ik mezelf liever je vriend, je vrouwtje Silvy, waar het verdriet ook niet stopt, ons Mira, die de eerste dagen niet echt door had wat er aan de hand was, maar die nu ook zeker ligt te treuren en domweg naar de tuin aan het staren is van waar je blijft, en ik dacht dat ons Phoebe nog iets wat te jong was, maar dat ze slim is en veel opneemt, weten we al langer dan vandaag, vandaag ging ze mee naar de garage, ze wist dat je er was, maar toen je er niet was keek ze vol verbazing, dan zou je wel buiten zijn. Maar ook daar ben je niet meer. Ik zeg dan maar dat je slaapt.. Wat ook zo is.
Er zal niets of niemand jouw plaats kunnen innemen en je mag nu verder leven in onze herinneringen ..
Uiteindelijk heb ik er toch zo veel mogelijk aan proberen doen samen met je dierenarts.
Maar het lijden wou ik niet.
Ik wil dan ook mijn dank geven, aan iedereen die Jou gekend heeft, mijn dikke vriend, die dit alleen zullen bevestigen.
Naar jouw dierenarts Frederik Oosterlinck, en team die de dag ook alles gedaan heeft.
Naar jouw uitvaartdienst, via team Somnia, beter kon ik me het niet wensen.
Nu kan je verder hier bij ons thuis rusten…
Slaapwel mijn grote beer, mijn vriend, ik zal je altijd blijven missen
Je vriend, baasje
Je vrouwtje Silvy
Mira je vriendinnetje
Phoebe je kameraadje
R.I.P. Balou 20/04/2013 – 29/07/2019