Lieve Balder,
18 jaar en 5 maanden geleden kwam je in mijn leven. Je was toen 3 maanden oud. Telefoongesprekken waren soms moeilijk, met al je "gebabbel" ertussendoor, soms bezorgde je mij al eens schrik omdat je 's nachts niet thuiskwam; ik heb vaak gesakkerd op jou omdat je wéér tussen mij en mijn boek kwam omdat je aandacht wilde of omdat je weeral eens voor mijn voeten liep in de keuken wanneer ik mijn handen vol had of omdat je de slechte gewoonte had om binnen te plassen (ondanks 2 kattenbakken!) . Ik was zélfs allergisch aan jou. Maar dat maakte mij niets uit.
De laatste 2 jaar ging je stilaan achteruit maar de medicatie hielp je erdoor. Tot zondag 26 januari je hart plotseling begaf. Helaas stierf je niet op mijn schoot maar op de koude grond want ik was niet thuis. Iets wat ik heel jammer vind, maar ik troost me met de gedachte dat je tenminste wel "thuis" was. Het ga je goed, lieve Balder!
Hartelijk dank voor uw boodschap.